Obiecałam sobie, że nie będę robiła żadnych podsumowań. I nie robię, bynajmniej nie na koniec roku. Denerwują mnie te wszystkie listy z ptaszkami przy każdym wersie i kolaże kolorowych fotek,
Ze względu na ostatnie okoliczności – swoje urodziny, między innymi – przyszło mi popaść w zadumę. Ale taką prawdziwą, nie chcę powiedzieć „cielesną”, choć w jakimś stopniu na pewno! Szargały
„Nie sprawia przyjemności Uśmiech na powitanie Gdy oczy wpatrzone W brudną podłogę Słowa puste jak kielich wieczorny Pozostawia niesmak w buzi i duszy Nie jeden próbował zedrzeć ten uśmiech Lecz
Sprawdziłam na własnej skórze, że jak jestem radosna albo na nieszczęście – szczęśliwa, to nie ma o czym pisać. Bo radość nie wzbudza tyle emocji jak zazdrość, fałsz czy kłamstwo.
Jest optymistką. Jest poukładana i nie jest rozrzutna. Jest wyjątkowa w swojej normalności, którą tak bardzo mnie urzekła. Inny potrzebuje normalnego, a może normalny potrzebuje innego. Jedna cholera. Nie stroni
Parę dni temu odezwał się do mnie stary znajomy. Dziękuję za wszystkie korzyści, jakie przynosi mi zgroza codziennego życia – Internet i możliwość rozmawiania, bez podawania swoich numerów telefonów. To
Czy gdyby reporter podbiegł do mnie na ulicy z mikrofonem i zapytał: „Czy jest Pani szczęśliwa?”, bez wahania odpowiedziałabym „TAK”? Dlaczego ciągle wracam do tego tematu? Przecież ja wiem, co
Chciałabym, żeby ta zasada zagościła w głowach wszystkich, którzy kiedykolwiek czuli się zmuszani do życia w określony sposób. Wrzucanie nas w ramy tego, co wypada, a co jest faux pa
Nigdy nie pisałam dla fejmu, dla uznania i dla worka komplementów. Doskonale wiecie, że piszę od serca, rzadko, bo pisanie ma mi sprawiać przyjemność. Blogować podobno trzeba codziennie. A ja
Czemu wpajacie nam takie frazesy? Ostatnio w oczy wpadł mi wpis znanego blogera. Nie żebym go nie lubiła, bo lubię czytać jego teksty. Są pełne optymizmu. Gdy je czytam